“… alsof je een heilige ruimte betreedt… De ondergrond is zacht, raar dat het niet koud voelt, denk je. Waar loop je eigenlijk? Een pad door een berglandschap, twintig meter ‘verte’ heeft Simone de Groot om je heen getekend. Op de achterwand ook enkele beelden, ook zacht. Een prachtige zachte madonna, helemaal klassiek. En boven je… de grote glazen dakramen, waardoor je naar de buurman kijkt: de Grote of Sint Bavo-kerk. Het is een bijzondere combinatie, middenin de wereld van terrasjes en knetterende brommers ben je even ‘van de wereld’ – en toch ook weer niet, door die dakkramen. Een soort hemelse ervaring – of juist een aardse?”

Rien Wattel, predikant Oecumenische Kerkgemeenschap De Ark

“De maatvoering van De Groots werk zet de beschouwer steeds op het verkeerde been. De bergen en de kerk zijn precies van die maat, dat ik niet weet of ik te groot ben of te klein. Precies op maat zou je De Vishal nu dan kunnen zien als een kijkdoos: dit de miniatuurwereld van Simone de Groot, daar is het kijkgat, en net als vroeger: ruitjes om licht in te laten van boven, keurig in de deksel uitgeknipt. Wij zijn dan zoooo klein.”

Uit de openingsspeech van Martijn Lucas Smit, Nieuwe Vide.